امروز سومین روز بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی کابینه‌ی آقای روحانی در مجلس شورای اسلامی‌ست و امسال به لطف رسانهها و نسلی که مشتاق‌ترند برای دنبال کردن مذاکرات مجلس، توجه زیادی به این مذاکرات در پخش زنده وجود دارد. به عنوان یک روزنامه‌نگار که تجربه‌ی رادیو و تلویزیون را هم دارم، چند نظر شخصی‌م را می‌نویسم؛
یکم ـ در همه‌ی این سال‌ها رادیو مذاکرات مجلس را به طور زنده پخش می‌کند؛ از نوجوانی فریادهای ناطق نوری و بعدها مهدی کروبی بر سر نمایندگان را به یاد دارم؛ و نطق‌های بعضا شاهکار نمایندگان شاخص را؛ اما امسال سیمای جمهوری اسلامی هم علاقه‌ی زیادی به پخش زنده دارد و کار درستی هم می‌کند؛ حتی خودش هم به خاطر این مساله از خودش تشکر می‌کند؛ و خب لابد دارد لطف می‌کند، چون کار رسانه‌ی ملی فقط گفتن اخبار فساد و تباهی در بقیه‌ی جهان و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز موش و گربه در تایوان است.
دوم ـ فرصت پخش زنده‌ی گسترده‌ی مذاکرات مجلس، بیشتر از همه برای مردم است؛ تا نمایندگان خود را خیلی خوب بشناسند و ببینند آیا بعضی از نمایندگان‌شان اصولا در مجلس هستند؟ بیدارند؟ بلدند حرف بزنند؟ موضع‌شان در عرض چند ماه چه قدر و چه طور تغییر می‌کند و … دستورکار اصلی این چند روز به گمان‌م بیشتر از بررسی صلاحیت وزرا، بررسی صلاحیت نمایندگان توسط مردم خواهد بود.
سوم ـ در این چند روز هیچ موافق و مخالف و وزیر بعد از اینی از فناوری و ابزار کمی جدیدتر از فریاد و کاغذ استفاده نکرد؛ هنوز رسانه‌ی تریبون برای دوستان فقط در حد فریاد کاربرد دارد؛ بد نبود دوستان از مانیتورهایی که دست‌کم رئیس‌جمهور سابق برای پخش فیلم از آن استفاده کرد، برای ارائه‌ی فایل اسناد یا تحلیل استفاده می‌کردند؛ آن هم مانیتورهایی که در آنتن زنده هم دائما دیده می‌شوند.
چهارم ـ عجیب‌ترین موضوع تکرارشدنی در نطق‌های بعضی از مخالفان وزرای پیشنهادی این است که گویا دارند عصبانیت هشت سال اخیر از دولت قبلی را بر سر شخص و برنامه‌ی پیشنهادی هر وزیر جدید خالی می‌کنند؛ این که دوستان در چهار سال و هشت سال اخیر کجا بودند و گاهی ته‌مانده‌ی قبلی‌ها را به تبرک می‌بردند، به خودشان مربوط است؛ اما مثلا خراب بودن اوضاع بیمه‌ی تکمیلی یا دیپلماسی اقتصادی برای غلط گرفتن از دیکته‌ی نانوشته بی‌ربط است.
پنجم ـ نمایندگان زن این روزها دقیقا کجا هستند؟ اصولا در صحن مجلس حضور دارند؟ یا مشغول استیفای حقوق حقه‌ی بانوان‌اند؟ نکند به خاطر ادبیات خیلی مردانه‌ی نقد (!) نمایندگان روی‌شان نمی‌شود در مجلس باشند؟
ششم ـ چیزی به اسم سنت نقد و روش انتقادی ظاهرا در هیچ قشری از سیاست‌بازهای ما وجود ندارد. در رسانهها هم. مثل من که دارم نقدبازی می‌کنم طبعا.
هفتم ـ امیدوارم پویایی نمایندگان مردم و رسانهها در باقی ایام هم بی مصلحت‌نگری‌های رایج همین قدر زیاد باشد.