۱- نه روز مانده است به رفتن به خانه‌ی خودمان و وسط این شلوغی فقط سرما خوردن کم بود؛ با این همه، پاییز را دوست می‌دارم؛ آلرژی و سرماخوردگی‌ش می‌ارزد به هزار جور میوه‌ی تابستانی و آن وقتی که داری عرق می‌ریزی و ذهن‌ت از گرما سوخته؛ همان وقتی که از خودت هم بیزار می‌شوی. […]
تیتر سانتال‌مانتال: از روزمرگی‌های نه چندان روزمره‌ی این روزها بیشتر بخوانید »
دوستانم در فیس‌بوک این عکس و فحش‌هاش را برای من فرستاده‌اند و چند ساعتی‌ست دارم می‌خندم. در حالی که من اصلا از آذر ۹۰ در شبکه‌ی یک اجرا نداشته‌ام و این روزها هم در شبکه‌ی دو مفصل به وزارت بهداشت و باقی امدادبازها تاخته‌ام و حرکت مردمی اهدای خون برای زلزله‌زده‌های آذربایجان را بارها ستوده‌ام،
وقتی بدون بررسی خون پاک آریایی‌تان می‌جوشد! بیشتر بخوانید »
داشتم کارفرماهایی را که در زندگیم تا امروز داشتهام و الان هم چندتاشان را با هم دارم، مرور میکردم؛ بعد به این نتیجه رسیدم که بیماری «رسانهباز» بودنم که از نوجوانی به جانم افتاد و آخرسر به جای مهندس شدن، مرا به رادیو و مطبوعات و بعد درس روزنامهنگاری برد، بیماری لاعلاجیست که تا مبتلاش
با مقدمه رویا صدر منتشر شد «یک، دو، سه طنز»؛ مجموعه‌ای از نوشته‌های طنزنویسان دو دهه اخیر ایران آثاری از طنزپردازان معاصر را پس از کتاب‌های «طنزآوران امروز ایران» و «یک لب و هزار خنده» این بار در «یک، دو، سه طنز» می‌خوانیم. در این کتاب که به تازگی از سوی انتشارات مروارید منتشر شده،
امسال در بخش داخلی جشنواره‌ی رادیو برگزیده شدم؛ به خاطر نویسندگی یک برنامه‌ی طنز در رادیو سلامت؛ اما نکته‌ی مهم‌تر این است که برندگان امسال مثل من و رضا ساکی و مجید خسروانجم و میثم عبدی، که بچه‌های عاصی رادیو بوده‌ایم و هستیم، خیلی وقت‌ها به رعایت نکردن ساختارهای کلاسیک برنامه‌سازی در رادیو متهم می‌شدیم
جشنواره‌ی رادیو و تغییر در نگاه داورها بیشتر بخوانید »
جلال سمیعی در زمینه طنز چهره نسبتا آشنایی است. کار در چند حوزه از جمله مطبوعات، رادیو، تلویزیون و وبلاگ‌ها را تجربه کرده است. وی از سال ۸۳ تا ۸۶ در رادیو جوان و از مرداد ۸۶ در رادیو تهران فعالیت کرد و از همان سال «حرف اضافه» را در برنامه صبح بخیر ایران روی
سمیعی: طنز دماسنج فکری جامعه است بیشتر بخوانید »
یک وقت‌هایی یکهو دلم وبلاگ‌خوانی کلاسیک آن سال‌ها را می‌خواهد؛ این «آن سال‌ها» که می‌گویم یعنی ۸۱ تا ۸۵ که وبلاگ‌ها داشتند می‌ترکاندند و زندگی مجازی ایرانی‌هایی که جایی تازه برای زندگی کلماتی گیر آورده بودند، به سرعت گسترده‌تر می‌شد. یاد این افتادم که درست است که ما داریم در فیس‌بوک و توییتر و گوگل‌پلاس
کلمه‌ها گم شدند بیشتر بخوانید »