—
بسیاری از سازمان‌های رسمی و نهادهای حکومتی در ایران مدتی‌ست که اهمیت حضور در فضای مجازی را فهمیده‌اند و می‌دانند دیگر نمی‌شود حضور در اینترنت را انکار کرد. سازمان‌های زیادی از بدنه‌ی دولت و حکومت در این سال‌ها حتی ساختارهای جدیدی در خود ایجاد کردند که ماموریت و اهداف و چشم‌انداز آن‌ها را متناسب با فضای مجازی بازنگری و بازتعریف می‌کند.
تجربه‌ی من از رفتار رسانه‌ای نهادهای رسمی نشان می‌دهد که بسیاری از آن‌ها ذاتا در بازخوردگیری و انتشار بازخورد مخاطبان خود محافظه‌کار هستند و تعامل ذاتی اینترنت را نمی‌توانند چندان تحمل کنند؛ کانال‌های یک‌سویه‌ی تلگرام اتفاقا برای همین روابط عمومی ها جذاب‌اند! مشکل اصلی اما همین شفافیت حتی ظاهری اما ذاتی اینترنت است که دست‌کم از تحمل تجربه‌ی سنتی سازمان‌ها بسیار فراتر است.
نیاز مهم سازمان‌ها و نهادهای رسمی برای حضور رسمی در شبکه‌های اجتماعی همان بخش مهمی از استراتژی محتوا و رسانه است که باید در تعریف جدید روابط عمومی‌شان هم در نظر گرفته شود؛ این نیاز بیش‌تر از هر چیزی همان نقشه‌ی راه مدیریت واکنش‌های رسانه‌ای رسمی و حتی مدیریت تصویر برند و هویت شفاهی سازمان‌ها در فضای غیررسمی انتشار محتواست. روابط‌عمومی جدید دیگر فقط راهبری فکس و تکذیبیه نیست. سند استراتژی محتوا بحران‌های روابط‌عمومی جدید را برای یک سازمان رسمی و محافظه‌کار پیش‌بینی و مدیریت می‌کند.
درباره‌ی این تجربیات خواهم نوشت.
*
جلال سمیعی ـ استراتژیست محتوا و مشاور روابط عمومی جدید